Ljós, tónlist og hiti

Ég náði því að fara á tónleika með kallinum í Melbourne í Ástralíu árið 1990. Frábær upplifun, ekki síst vegna þess að vegna einhverrar lukku fékk ég sæti (þetta voru  jú tónleikar, ekki ball) í fremstu röð, beint fyrir framan goðið. Fyrir 17 ára gutta skiptir svoleiðis máli. Ég man alveg rosalega vel eftir þessum tónleikum, ekki síst vegna þess að ljósasjóvið, tónlistin og öll umgjörðin sköpuðu í sameiningu stórkostlega stemmningu.

Ég hef svo farið á heilmarga tónleika á Íslandi og svo furðulegt sem það er þá voru bestu tónleikarnir á NASA (Megadeth). Lítll salurinn og nálægðin við hljómsveitina sköpuðu frábært sánd og upplifun. Mér leiðist sándið í Laugardalshöll, Egilshöllin er engan veginn að virka og Kaplakrikinn ætti að halda sig við handboltann.

Versta minningin var þó þegar ég fór á Iron Maiden í Egilshöllinni, þá átti að kæla liðið niður þannig að kveikt var á loftkælingunni með þeim glæsilegu afleiðingum að það næstum yfirgnæfði hljómsveitina. Og þarf þónokkuð til.

Það kemst ekkert skikk á þessi mál fyrr en almennilegt tónlistarhús kemst á laggirnar hérna (sem styttist víst í skilst mér) og einhverjar úrbætur eru gerðar á þeim stöðum sem eru notaðir fyrir stærri tónleika.

Kæfandi hiti á Clapton