Rattati

12.12.2008 | 08:50

Tilkynningaskylda vegagerðarinnar

Nú þekki ég dálítið til svona mála frá gamalli tíð, bæði þegar ég vann hjá verktaka. ýmist við ámokstur eða keyrslu, jafnt sem þegar ég vann við gámakeyrslu og þungaflutninga. Munurinn á þessu tvennu er talsverður. Hjá flutningafyrirtækinu fylgdust menn með vef vegagerðarinnar og sóttu um undanþágu eftir því sem við átti. Hjá verktakanum hinsvegar var mun erfiðara við að eiga. Þar var maður mikið einn á ferð og upp á sjálfan sig kominn. Ég veit að margir eru sammála mér að einstaka starfsmenn í vegaeftirliti hafa látið sem þeir ættu vegina skuldlaust.

Mér er minnisstætt eitt atvik. Ég kom á fullhlöðnum trailer og var veifað inn á plan til vigtunar. Í ljós kom að bíllinn var rétt tæpu tonni of þungur á afturöxli. Ég var kallaður inn í vegagerðarbílinn (þetta var þegar vegagerðin og lögreglan unnu enn saman.) Ég reiddi fram alla tilskylda pappíra. Á meðan lögreglumaðurinn skrifaði skýrslu þá sneri vegagerðarmaðurinn sér að mér, horfði í augun á mér og spurði: "Af hverju gerirðu þetta?"

Mér var orða vant. Hann kom fram við mig eins og ég hefði lamið náinn fjölskyldumeðlim eða sparkað í hundinn hans. Ég benti manninum vinsamlegast á að þeir sem moka á fá upplýsingar um hve mikið hver einstaka bíll má flytja, hvort þeir séu með undanþágur eða ekki og hvernig hlassið á að liggja tila því sé rétt dreift á bílinn. Þar með er boltinn úr höndunum á bílstjórunum. Mokarinn á að hlaða bílinn rétt. En samt er ábyrgðin bílstjórans.

Það hefði ekki komið mér á óvart ef bílstjórinn hefði verið sakfelldur í þessu máli sem mbl.is fjallar um. Vanhugsaðar aðgerðir gagnvart olíuverði, ásamt vítaverðu keyrslulagi einstakra bílstjóra á þjóðvegunum hafa komið óorði á þessa stétt sem ég eitt sinn tilheyrði og tel mig alltaf á vissan hátt tilheyra. Vegagerðin hefur löngum þózt vera ríki í ríkinu og farið sínu fram, oft án tillits til almennrar skynsemi. Sem dæmi að nefna tilætlunarsemin að bílstjórar hafi aðgang að interneti allan sólarhringinn, nú eða hlusti sí og æ á útvarp er bara eitt dæmi um þetta. Ég veit að það er dýrt og erfitt að koma merkingum fyrir á alla staði en ef það á að takmarka burðargetu á vegi þá verður hreinlega að merkja þá vegi á augljósan máta. Einnig má nefna að ef vegir væru byggðir hér á landi eins og gert er hjá öllu siðuðu fólki í kringum okkur, þá þyrfti hreinlega ekki að takmarka flutningsgetu þeirra. Einhver sagði mér að flestir vegir hér á landi uppfylltu ekki ESB staðla og væru þ.a.l. ólöglegir. Nú veit ég ekki hvort það er rétt (nenni ekki að plægja mig í gegnum ESB reglugerðarfarganið) en frómt frá sagt þá kæmi það mér ekki á óvart.

Nokkru eftir að ég hætti í flutningabransanum og verktakavinnu þá vann ég við snjómokstur á Hellisheiði. Þar mega reyndar starfsmenn Vegagerðarinnar á Selfossi eiga mikið hrós, álagið á okkur mokstursmönnum var oft gríðarlegt og vanþakklæti vegfarenda mikið. Vegagerðarmenn stóðu sína plikt þar eins og hægt var, það get ég vottað.

	Ekki skylda að fylgjast með heimasíðu Vegagerðar
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Mér finnst það nú varla ósanngjarnt að ætlast til þess af atvinnubílstjóra að hann kynni sér ástand vega sem hann ætlar að nota, ekki frekar en að það sé ósanngjarnt að ætlast til þess af flugmanni eða skipstjóra að hann kynni sér veðrið og vaði ekki út í einhverja vitleysu. Það er ekki erfitt með allri þeirri samskiptatækni sem nú er í boði.

Bjarki (IP-tala skráð) 12.12.2008 kl. 09:09

Ég verð nú að segja eins og er að mér finnst þessi dómur illskiljanlegur. Það hlýtur að verða gera þá kröfu til atvinnubílstjóra að þeir kynni sér hvort eða hvað þungatakmarkanir eru á þeim vegum sem þeir hyggjast aka eftir.

Við ákveðnar aðstæður í veðurfari, þýðu eftir frost, setur Vegagerðin takmarkanir á þunga og ég held að það þurfi meira en meðalbjána til að átta sig ekki á því að slík hætta sé fyrir hendi.

Að ætla Vegagerðinni að merkja hvern einasta stað með merkjum er fáránleg hugmynd, setja yrði merki við hver einasta afleggjara eða útskot, í þessu tilfelli á Suðurlandsveginum.

Ég er atvinnubílstjóri sjálfur og mér svíður oft sá bjánastimpill sem kominn er á stéttina. Ég fullyrði að stór hluti þeirra bílstjóra malarflutningabíla hefur litla eða óljósar hugmyndir um þær reglur sem í gildi eru. Kannski í mesta lagi að þeir læri reglurnar eins og páfagaukar, þ.e. án þess að skilja þær.

sleggjan (IP-tala skráð) 12.12.2008 kl. 10:14

Góður pistill hjá þér Heimir, ég hef nokkrum sinnum lent í Vegagerðinni, allir misjafnir eins og þeir eru margir. En yfirleitt ágætis grey. Missa sig stundum í valdafíkn, en ekkert sem má afvegleiða með " góðu " spjalli.

Gísli Birgir Ómarsson, 12.12.2008 kl. 10:15

Bæði Sleggjan og Bjarki hafa margt til síns máls. En á hinn bóginn verður einnig að benda á það að Vegagerðin á það til að slengja takmörkunum á vegi án nokkurs formála og það sem meira er, án þess að auglýsa það! Góður vinur minn lenti í því að vera tekinn á vegi sem var með takmarkaða flutningsgetu en var sýknaður þegar málið var að fara fyrir dóm vegna þess að hægt var að sýna fram á að auglýsingin hafði ekki komið í útvarpi fyrr en 3 kluklustundum eftir að hann var tekinn. Hún hafði reyndar birst í textavarpinu en af einhverjum ástæðum átti hann bágt með að nálgast þær upplýsingar.

Víst er dýrt (og kannski fáránlegt) eins og Sleggjan segir að koma fyrir merkingum við alla vegi. En það er eina leiðin til að koma upplýsingum til skila. Ætlið þið að skylda bílstjóra til að hlusta á útvarp eða vera með nettengingu?

Í 9 kafla, 45gr Vegalaga nr 80/2007 segir:

Ráðherra er heimilt að setja reglur um upplýsingagjöf til vegfarenda og reglur um veitingu og söfnun og veitingu upplýsinga til vegfarenda sem hafa þýðingu vegna umferðaröryggis og þróunar umferðar.

Lög og reglugerðir um leyfilegan ásþunga má finna hér

Heimir Tómasson, 12.12.2008 kl. 10:41

Ýtti óvart á Enter þarna og sendi inn, átti eftir að klára. Eins og sjá má af reglugerðinni þá er frekar auðvelt að átta sig á hvernig þyngd ökutækis skal háttað. En það er ekki það sem málið snýst um. Málið snýst um það að ökumaðurinn hafði frétt að neinum tilkynningum um breytingar á leyfðri heildarþyngd vegarins vegna þess að hann hlustaði ekki á útvarp og hafði ekki aðgang að interneti. Og hvað er þá eftir?

Vegmerkingar.

Heimir Tómasson, 12.12.2008 kl. 10:45

reyndar gæti hann líka hringt bara í vegagerðina í síma 1777 eða 1770, man ekki númerið en var með það í símaskránni þegar ég var sjálfur að keyra

Andri (IP-tala skráð) 12.12.2008 kl. 11:28

Reyndar er það alveg hárrétt hjá þér Andri. En til þess að hringja þurfa menn að hafa einhverja hugmynd um að eitthvað sé í ólagi. Menn hringja sjaldnast af fyrirhyggju. En engu að síður hárrétt.

Heimir Tómasson, 12.12.2008 kl. 11:46

Í 4. og 5. gr. umferðarlaga er að finna meginreglur um umferð, þ.m.t. sú skylda ökumanna að þekkja þær. Varðandi ásþunga þá er meginregla laganna svokallaður Viðauki II. Undantekningin er Viðauki I sem tengir saman byggðir landsins um helstu stofnleiðir. Þar er leyfður meiri þungi. Það sem þessi bílstjóri var að taka sjensinn á því að komast inn á Viðauka I áður en hann yrði tekinn.

Maður stundaði þetta oft sjálfur og þetta er mjög algengt á Suðurlandi með sitt flókna vegakerfi þar sem bara Suðurlandsvegurinn, Biskupstungabrautin, Skeiðavegur og Landvegur tiheyrðu Viðauka I.

Ég ætla að frábiðja mér þá dellu að merkja við hvern einasta afleggjara. Skoðaði þetta á korti og ef allir afleggjarar yrðu merktir frá Skeiðavegamótum austur að Hvolsvelli væru það 600 merki. Kostnaðurinn við hvert merki var reiknaður í útboði Vegagerðarinnar 70 þús. þannig að bara startkostnaður á þessari leið yrði 42 millj. Ég tel peningum okkar betur komið í betri vegum, takk.

Svo er hægt að gera eins og Norðmenn eru að prófa. Setja engar þungatakmarkanir á en mæta kostnaði vegna þessa með auknum álögum á stóra bíla. Sú leið væri mjög kostnaðarsöm fyrir flutningageirann.

Ég held að þessi dómur hafi verið illa ígrundaður og jafnvel heimskulegur og eigi eftir að skapa alls kyns vandamál. Fleiri en leyst eru.

sleggjan (IP-tala skráð) 12.12.2008 kl. 17:17

Ég kom nú inn á einu lausnina sem viðunandi er, að mér finnst. Hún er sú að gera vegina á þá vegu að það þurfi ekki að beita takmörkunum. Ég er sammála þér Sleggja að merkja hvern einasta afleggjara er óraunhæft með öllu. Ef vegirnir eru byggðir upp eins og hjá siðuðu fólki þá eru takmarkanir með öllu óþarfar og málið fellur um sjálft sig. Það gerir hvern vegakílómeter mun dýrari til skamms tíma en er ódýrara þegar upp er staðið því viðhald verður mun minna. Því miður er Vegagerðin undir þeim járnhæl að þurfa að gera mörgum til hæfis, allir öskra égégég og vegagerði reynir að gera sem mest úr þeim pening sem þeir hafa. Því miður kemur það út á þann hátt að þeir búa til nærri ónýta vegi sem þurfa stöðugt viðhald. Ég hef verið í margri vegavinnunni og undantekningalaust hefur það vakið manni furðu hve oft keldan er tekin fram yfir krókinn hjá blessaðri vegagerðinni.

En hvað á að gera? Á að skylda menn til að hlusta á útvarp eða á að skylda menn til að hringja í vegagerðina um leið og það sést ský á himni? Í okkar tilfelli á Íslandi myndi ég hiklaust segja já. Í Washingtonfylki í Bandaríkjunum þar sem ég bý eru ýmsar leiðir notaðar. Fyrir það fyrsta kaupa menn tryggingar fyrir vegskemmdum sem þeir geta valdið. Sú trygging dekkar allan kostnað við viðgerð á vegum. Í annan stað (ég er farinn að hljóma eins og og fyrrum sendiherrann ) eru sumir vegir sem hreinlega hafa takmarkaða flutningsgetu frá fyrsta Október til 1 apríl ár hvert. Skiptir þá engu hvernig færi er. Tímabundnar takmarkanir þekkjast ekki þar nema innan ákveðinna sýslna og þá bara við ákaflega sérstakar aðstæður. Það er ekki notað æa sama máta og hér á landi. Margar aðrar leiðir eru sjálfsagt til sem ég hreinlega þekki ekki..

En ég held að sú leið, að skylda menn til að athuga með ástand vega áður en farið er af stað sé eina raunhæfa leiðin hér á landi. Ég hef sjálfur stundað það að laumast með of þungan farm, vonandi að ég næðist ekki. Þá var sökin mín og er ég ekkert að reyna að komast hjá þeirri ábyrgð. Bílstjóri er alltaf ábyrgur fyrir bíl og farmi. Vegagerðin er ábyrg fyrir vegum landsins og reynir með þessum aðferðum (þ.e. takmörkunum) að lágmarka skemmdir á vegunum. En eins og ég sagði áður ef vegirnir væru byggðir eins og hjá siðmenntuðum þjóðum væri öll þessi umræða óþörf.

Það sem upp úr stendur er að bílstjórinn fékk ekki upplýsingar um ástand vegarins og var sýknaður af ákæru. Til að koma í veg fyrir að svoleiðis staða komi upp aftur þá þarf ríkið að breyta reglugerð. Það hefur svosem gerst áður.

Heimir Tómasson, 12.12.2008 kl. 21:02